(เกริ่นลำ) ละเจ็บกระดองหัวใจเด จนว่าน้ำตาเพ จนเซล้มยังบ่อยู่ ผู้บ่าวเฮาได้คู่ ผัดเป็นหมู่อีกจ้อยนำตาย้อยใส่ฝ้ายขาว ละฮู้บ่น้อว่าน้องเศร้า ฝ้ายเปื้อนเปียกฮอยน้ำตา ย้อนวาจาผู้ชายล้วง ฝากบ่วงกรรมไว้นำน้อง ให้อ้ายสุขีน้องบ่มีอีหยังให้ ฝ้ายผูกแขนแทนใจ เปียกย้อนให้น้ำตาไหลเปื้อน คู่สมคู่สร้างให้ดีสู่ทางพ่อบ้านแม่เรือน สุขทั้งอ้ายทั้งเพื่อน น้องเปรียบเสมือนแขกมาร่วมงาน ช่วยงานกินดองแฟนเก่า เรารับบทเศร้าส่วนเขา เริงรื่นชื่นบาน ยิ้มทั้งน้ำตานั่งก้มหน้าอวยพรหวานหวาน ฝ้ายผูกแขนแทนใจร้าวราน ที่วันนั้นได้อ้ายเคยย่ำยี (ลำ) สุขขีล้วนแนวใดทั้งมวลอย่ามีให้มาผ่า สุขขีล้วนแนวใดทั้งมวลอย่ามีให้มาผ่า ให้ยิ่งยิ่งขึ้นหน้าอย่าคาข่องป่องใด จับเส้นฝ้ายมาป้ายใส่แขนนาง จับมาวางฝ่ายทางแขนท้าว อวยพรเจ้า กับซองสีชมพูอ้ายอุตส่าห์เชิญฮ่วม วันวิวาห์อยู่ร่วม บ่อแม่นน้องพัดแม่นเขา น้องหัวใจเศร้า เทิงเว้าเทิงน้ำตาไหล แต่อดเอาไว้ ให้ไหลลงในผ่าใจน้องถ่อน บ่ตายมื้อนี่กะตายมืออื่นสะอื้นอวยพร ฮอดยามบัดเขาสิป้อน ตาสะออนเขาป้อนหน่วยไข่ (ทำนองบายศรี) ใจน้องฮวยจนฮ้าง หย่างนำทางจนขาอ่อน ได้ยินเสียงพราหมณ์อวยพร เอิ้นเอาขวัญให้สุข ว่ามาเยอเจ้าขวัญเเย ว่ามาเยอเจ้าขวัญเอย ว่ามาเยอเจ้าขวัญเอย (ลำ)สุขเลยให้มันสุขทางเจ้า สุขเลยให้มันสุขทางเจ้า ทางเหงามันโฮมเข้าสู่บ่อน หลั่งมาท้อนตั้งแต่ฝ่ายน้อง ยืนฮ้องก่องน้ำตา ฝ้ายขาวสั่งลาแทนใจให้พี่ สุขเถิดคนดีคู่ครองของเจ้า สำหรับสองเฮามันจบสิ้น .....มันจบสิ้น