ในวันที่ฝนกระหน่ำ
เธอเรียนรู้ที่จะรอ
แม้วันที่ทุกข์ใจเท่าไหร่
เธอเรียนรู้ เมื่อมันผ่านไป
เธอเรียนรู้ และเติบโต
น้ำตาโปรยปรายเท่าไหร่
ยิ่งได้มองให้ลึกเข้าไป
ในความอ่อนแอ ของตัวเอง
และจึงเรียนรู้ และเติบโต
เธอเพียงแค่รอ (ในวันที่ฟ้าสว่าง)
จะคงเหลือ (สายลมบางๆ)
กับความทรงจำที่พ้นผ่าน
(ที่สุดท้ายเเล้วกาลเวลาจะกลืนหายไป)