ในวันที่ฝนกระหน่ำ

เธอเรียนรู้ที่จะรอ

แม้วันที่ทุกข์ใจเท่าไหร่

เธอเรียนรู้ เมื่อมันผ่านไป

เธอเรียนรู้ และเติบโต

น้ำตาโปรยปรายเท่าไหร่

ยิ่งได้มองให้ลึกเข้าไป

ในความอ่อนแอ ของตัวเอง

และจึงเรียนรู้ และเติบโต

เธอเพียงแค่รอ (ในวันที่ฟ้าสว่าง)​

จะคงเหลือ​ (สายลมบางๆ)

กับความทรงจำที่พ้นผ่าน

(ที่สุดท้ายเเล้วกาลเวลาจะกลืนหายไป)​