เจ้าแสงจันทรา งามกว่าใครทัดเทียม

เปรียบดั่งพื้นดิน กุหลาบแดงมิอาจเอื้อมถึง

ฉันเฝ้าวิงวอนต่อดาว ร้าวรานใจยังคะนึง

คิดถึงความรักลึกซึ้งนั้นอยู่ที่ไหน

ความรู้สึกปั่นป่วนข้างใน

ราวกับแสงถักทอประกาย

รู้ทั้งรู้ว่าอันตราย

เจ้าดอกไม้ อาบแสงจันทร์เจ้า

ดั่งปาริชาติสีแดง

ดุจโลหิตสีโกเมนก่ำ

ความรักเหมือนโรคาบันดาลตาให้มืดมน

เหมือนพระจันทร์ที่ไม่รักฉันสักหน

เหมือนน้ำตาที่ไหลออกมาไม่เหลือสักหยด

หรือนี่คือคำโกหก หลงรัก

ความรักนั้นคือสิ่งใด

โปรดใครจงช่วยบอกฉัน

หากรักแล้วสุขสมหวัง

ให้จันทร์บอกที

ใครเล่าจะรู้ เขามีเธอในใจ

ไม่เคยหายไปในดวงใจมีใครเรื่อยมา

ฉันทุ่มเทจนหมดรัก

ให้ไปทุกความศรัทธา

อาบแสงสีเลือดเต็มฟ้าเจ้าจันทร์เอ๋ย

รู้ตัวว่าความรักมันทรมานหัวใจ

รู้ตัวเอาตอนสาย

ไม่ต้องเป็นฉันก็ได้

ที่ต้องยอมเสียใจขอให้ความรักพังๆแบบนี้มันเกิดขึ้นเป็นครั้งสุดท้าย

ไม่ใช่เธออีกแล้ว

ความรักเหมือนโรคาบันดาลตาให้มืดมน

เหมือนพระจันทร์ที่ไม่รักฉันสักหน

เหมือนน้ำตาที่ไหลออกมาไม่เหลือสักหยด

หรือนี่คือคำโกหก ให้รัก

บอบช้ำแค่เพียงข้างใน

แตใจยังไม่อ่อนล้า

เลิกรอแต่ดาวบนฟ้า

ให้เจอรักจริง

รักเหมือนมายาลาก่อนนะกุหลาบหมายจันทร์

ฉันคงไม่รักเธอ ไม่รักเธออีก

โปรดเถิดนะ ให้กลีบดอกไม้

กลีบสุดท้ายร่วงลงไป ความรักพังทลาย

แต่มันก็สร้างใหม่ได้เสมอ

ความรักที่แท้จริงต้องได้พบเจอ