ทุกครั้งที่เราสบตา ฉันพูดออกไปไม่ได้
หัวใจเหมือนถูกพันธนาการด้วยความกลัว
ถึงแม้อยากบอกแต่ก็ยังทนเก็บไว้
ไม่อยากให้มันทำลายระยะห่างระหว่างสองเรา...
หนึ่งคำว่า\"รัก\"ที่อยู่ลึกในใจ
ได้แต่ซ่อนมันไว้ใต้ล้านคำลวง
ฉันกลัวว่าถึงวันที่ได้พูดมันออกไป..
อาจเป็นวันสุดท้ายที่เราจะได้พบกัน
หนึ่งคำว่า\"รัก\" ฉันเก็บมันเอาไว้
ได้แต่ซ่อนมันไว้ในส่วนลึกของหัวใจ
ล้านคำลวงฉันได้พูดออกไป...
เพื่อจะได้เดินข้างเธอต่อไป...ยังไม่รู้วันไหนที่จะกล้าบอก\"รัก\"กับ...เธอ...
ยังคอยแอบมองเธอแม้เราอาจเหมือนอยู่ใกล้กัน
แต่ความรู้สึกในใจกับต่างออกไป
ยังคงสับสนกับความรู้สึกข้างใน
ว่าจะรักเธอหมดใจหรือจะจากเธอไปทั้งน้ำตา
หนึ่งคำว่า\"รัก\"ที่อยู่ลึกในใจ
ได้แต่ซ่อนมันไว้ใต้ล้านคำลวง
ฉันกลัวว่าถึงวันที่ได้พูดมันออกไป..
อาจเป็นวันสุดท้ายที่เราจะได้พบกัน
หนึ่งคำว่า\"รัก\" ฉันเก็บมันเอาไว้
ได้แต่ซ่อนมันไว้ในส่วนลึกของหัวใจ
ล้านคำลวงฉันได้พูดออกไป...
เพื่อจะเดินข้างเธอต่อไป...ยังไม่รู้วันไหนที่จะกล้าบอก\"รัก\"กับเธอ...
ถ้าฉันบอกเธอในวันนี้
เธอจะยังยืนอยู่ตรงนี้หรือเปล่า
หรือเธอเลือกจะเดินจากไป
ปล่อยให้ฉันอยู่กับคำว่า\"รัก\"ที่ไม่มีที่ไป...พร้อมหัวใจที่แหลกสลาย
แต่ฉันก็ไม่อยากรอวันที่สายเกินไป
หนึ่งคำว่า\"รัก\" ฉันเก็บมันเอาไว้
ได้แต่ซ่อนมันไว้ในส่วนลึกของหัวใจ
ล้านคำลวงฉันได้พูดออกไป...
เพื่อจะเฉลยทุกความในใจ...ต้องมีสักวันที่จะกล้าบอก\"รัก\"กับเธอ...
หนึ่งคำว่ารัก ฉันจะเก็บมันไว้
แม้มันจะทรมานในทุกลมหายใจ
ล้านคำลวงยังคงต้องใช้
เพื่อรักษาสิ่งที่มีเอาไว้
เพราะรักที่ฉันมีให้เธออาจจะมากเกินไป...
สำหรับเธอ...
ขอเก็บเอาไว้ในส่วนลึกของหัวใจ
ขอเลือกที่จะไม่พูดมันออกไป
แม้มันอาจจะทรมานอยู่ข้างใน...
แต่มันยังดีกว่าการเสียเธอไป...จากตรงนี้..
เมื่อถึงวันที่ฉันมั่นใจเมื่อไหร่...
ฉันจะขอบอก...ว่าฉัน....\"รัก\"...เธอ...
